Bangkok – prawdziwe serce Azji Południowo – Wschodniej. Miasto, które nigdy nie śpi. Gwar, tempo życia, morze sklepów biurowców, nowoczesny moloch. Przyjeżdżając do Bangkoku warto jednak pamiętać o wspaniałych zabytkach i miejscach gdzie gubi się codzinny gwar i zgiełk. Jednym z nich jest świątynia Wat Pho. Nazwa pochodzi od jej starszej nazwy Wat Photaram (lub Wat Padharam), kiedy to świątynia była miejscem edukacji oraz centrum tajskiego masażu. Jest uznawana za jedno z miejsc gdzie wykształciły się techniki tajskiego masażu. Do dnia dzisiejszego jest to miejsce gdzie można uczyć się tej sztuki.
Położona w dzielnicy Phra Nakhon w centum Bangkoku jest tak naprawdę kompleksem światynnym. Popularnie nazywana jest Świątynią „Leżącego” Buddy (The Reclining Buddha). Oficjalna nazwa to Wat Phra Chetuphon Vimolmangklararm Rajwaramahaviharn – choć nie każdy będzie w stanie powtórzyć i zapamiętać tak skomplikowaną nazwę.
Świątynia ma najwyższy status buddyjski i znajduje się na liście pierwszej klasy królewskich świątyń. Świątynia powstała w XVI wieku, ale jej świetność i odbudowa powiązana jest z królem Rama I (1788- 1801). W świątyni znajdują się prochy władcy. Świątynia Wat Pho jest również największą w Tajlandii galerią posągów i obrazów Buddy, z których najbardziej spektakularny jest 46 metrowy posąg leżacego Buddy. Galeria powstała za sprawą wspomnianego już króla Rama I, który postanowił zgromadzić w niej posągi i obrazy z innych opuszczonych pagód z terenu całej Tajlandii.
Obecnie świątynia obejmuje swoim obszarem 50 000 m2 i jest miejscem dla ponad tysiąca obrazów Buddy. Na terenie znajduje się 91 małych stup, dwie ogromne stupy oraz centralny pawilon z galeriami (Phra Ubosot). Wszystkie te obiekty stanowią sakralną część pagody, do tego trzeba dodać budynki mieszkalne i gospodarcze uzupełniające krajobraz. Podczas wizyty w pagodzie warto zwrócić uwagę na złoty i kryształowy trzy stopniowy postument z posągiem Buddy wykonanym z miedzi i złota znajdujący się pod 9-cioma parasolami. Posąg zwany Phra Buddha Theva Patimakorn pochodzący prawdopodobnie z XVI wieku jest miejscem zlożenia prochów króla Ramy I. Phra Rabiang to zadaszony korytarz będący miejscem ekspozycji 400 posądów Buddy pochodzących ze świątyń północnej Tajlandii, gdzie jednym z najciekawszych jest ośmiometrowy Budda Lokanatha pochodzący z okolic Ayutthaya.
Viharn Phranorn zbudowany przez króla Ramę III w 1832 roku jest „domem” dla posągu „Leżącego Buddy”. Posąg ten prezentuje Buddę w momencie osiągania stanu nirwany na końcu drogi reinkarnacji. Wysoki na 15 metrów oraz długi na 46 metrów posąg jest jednym z największych tego typu w Tajlandii. Budda oparty jest na prawym ramieniu w ogromnymi stopami (3x4.5 metra), na których wyryte są w masie perłowej symbole identyfikacyjne oraz przedmioty liturgiczne buddyzmu takie jak: biały słoń, tancerka, kwiat lotosu, itp. W sumie jest ich 108. W centrum każdej ze stóp znajdują się okręgi symbolizujące czakry lub punkty energetyczne. W holu znajduje się również 108 mis reprezentujących znaki pomyślności Buddy. Odwiedzający świątynie umieszczają w nich pieniądze, co ma w przyszłości przynieść pomyślność finansową. Świątynia jest licznie odwiedzana przez turystów oraz lokalnych mieszkańców. Sama w sobie nie stanowi miejsca większych pielgrzymek. W okresie tajskiego nowego roku Songkran (kwiecień) można spodziewać się wielu pielgrzymów i najbardziej kolorowego i duchowej atmosfery w świątyni.
Zdjęcia: www.watpho.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz